مرحوم کربلائی کاظم نمونه دیگری است که در قرن حاضر زندگی می کرد.
وخود من هم با او دیداری داشتم.
این شخص اصلا سواد الفبایی نداشت.
ولی به خاطر تقید به ظواهر شرع و اعتقاد به حلال و حرام
امام زمان((ارواحنافداه)) به او عنایتی کردند و او حافظ قران شد.
این اقا نور قران را می دید
و با نور قران ان را می خواند.
روزی یکی از بزرگان دو تا ((و)) نوشتند
یکی به نیت قران
ودیگری به نیت الفبا وبه او دادند
کربلائی کاظم ان ((و))
که به نیت قران نوشته شده بود را نشان داد و گفت (این قران است)
گفتیم از کجا فهمیدی؟
گفت این ((و)) نور دارد وان ((و)) نور ندارد.
یک ادم رعیت و بی سواد هم بود.
اما در اثر تقلید به ظواهر شرع و انس با قران به این مرتبه رسیده بود.

(سیر و سلوک ایت الله مظاهری-ص 64)